EŞEKTEN İNMEYİNCE

Olay Osmanlı döneminde geçiyor. Köyün birine bir imam tayin olmuş, öyle güzel, öyle yakışıklı bir gençmiş ki; köyün bütün kızları ve dul kadınları imamın peşinden koşar olmuş. İmam kadına, kıza bakacak bir tip de değil, bir kadın veya bir kız görse; başını öne eğerek geçiyormuş. Dul kadının biri, öbür kadınlarla iddiaya girerek demiş ki:
-Ben bu imamı baştan çıkarırım!..
İmam bir gün eşeği ile birlikte şehir pazarına gitmiş; patetesini, soğanını almış heybeye koymuş, binmiş eşeğine geri dönüyormuş. Kadınlar da imamın gelmesini dört gözle bekliyormuş, karşıdan imam gözükünce hepsi çalıların arkasına saklanmış. İddiaya giren kadın da bir güzel soyunmuş; yolun içine çırılçıplak yatmış. İmam yolda çırılçıplak kadını görünce şaşırmış ve eşeği durdurmuş:
-Çüüüşşş!..
Eşek durmuş. İmam sağa bakmış; kimse yok, sola bakmış; kimse yok, sonra da elindeki değnekle kadının orasını burasını kurcalamaya başlamış; bakmış ki, olacak gibi değil, kendi kendine söylenmiş:
-Eşekten inmeyince olmayacak bu iş!..