Ateist bir adam bir gün ormanda geziyor ve etrafindaki güzelliklere bakıyormuş.
"Evrim ne güzellikler yaratıyor!" diye düşünüp mest oluyormus.
Aniden arkasında kocaman bir ayı belirmiş ve onu kovalamaya baslamış. Adam, bütün gücüyle kaçıyormuş ama arkasina her baktığında ayının daha da yaklaşmış oldugunu görüyormuş. Dakikalarca süren bir kaçıştan sonra adamın ayağı yerdeki dala takılmış ve düşmüş. Ayı, adamın üzerine atlamış, pençesini kaldırmış, tam vurmaya hazırlanırken adam "TANRIM" diye bagırmış. Bir anda zaman durmuş, ayı donmuş, nehir bile akmaz olmuş. Bir anda orman kararmış ve gökyüzünden bir ışık hüzmesi adamın üzerine parlamış. Çok derinden gelen ilahi bir ses adama:
"Yıllarca bana inanmadın, yaratılışı kozmik bir kazaya bagladın, sana bu durumda yardım etmemi mi istiyorsun? Seni sevgili bir kulum mu saymalıyım?", demiş. Adam utanç içerisinde:
"Biliyorum, bunca yıldan sonra dindar biri olmayı istemem haksızlık, ama belki AYIYI dindar yapabilirsiniz.", demiş.
Ses:
"Peki", diye karşılık vermiş ve ışık kaybolmus. Nehir tekrar akmaya başlamış. Herşey eski haline dönmüs. Ayı pençesini indirmis, iki pençesini de göge dogru çevirmiş, ve konuşmaya baslamis:
"Tanrim, senin rızkınla orucumu açıyorum, hamdolsun verdigin nimetlere"